David Benoit & Jane Monheit – Too In Love

Zbyt zakochana

Promienie słońca przez zasłony przebijają
Poranny wiatr powietrzem szepcze
Marzyłam o moim kochanku
Tak jak to robię, gdy go nie ma
Przy porannej kawie
Wyobrażam sobie jego uścisk
I pocałunek na moim ramieniu
Tracę poczucie czasu i przestrzeni

Kiedy jestem blisko niego oszołomiona
Nie mogę wydusić ani słowa
Czy to nie oznacza, że jestem zbyt zakochana?

Miłość jak magia podporządkowuje
Gdy Twoją duszę zniewala
Jest kwiatami w moim ogrodzie
Jest cukrem w mojej cukiernicy


Czułość i śmiech
Więź tak głęboka
Pożądanie niepojęte
Kiedy on mówi, słyszę dźwięk
Słodkiej natchnionej muzyki
Jakie emocje
Kiedy rytm zaczyna działać
Czy to grzech być zbyt zakochaną?

Blask księżyca w górach
I wiatr wiejący tak wysoko
Spacerowaliśmy nad wodą
Pocałunek pod lśniącym niebem
Miłość nieodgadniona
Zagubiliśmy się w czasie i przestrzeni
Wierzę, że to wszystko prawda
Ale tak naprawdę nie można być zbyt zakochaną

Promienie słońca przez zasłony przebijają
Poranny wiatr powietrzem szepcze
Marzyłam o moim kochanku
Tak jak to robię, gdy go nie ma
Przy porannej kawie
Wyobrażam sobie jego uścisk
Elektryzuje mnie to na wskroś
Ale tak naprawdę nie można być zbyt zakochaną

TEKST: Lorraine FEATHER
ALBUM: 2 In Love (2015)
TŁUMACZENIE: Marek J. Śmietański

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.